Planten. Ik heb er veel in huis en ik word er blij van. Vroeger kon ik elke plant dood laten gaan (niet expres, het gebeurde gewoon), maar nu lijkt het goed te gaan. Daarom wil ik er ook graag over schrijven.
De eerste is de Stippelbegonia of Begonia maculata. Ik zag hem het eerst in een boekske en was op slag verkocht.Die kleuren! Die stippen! De roze bloemekes! Hoe zot kan een plantje zijn? Het is alsof die stippen met een krijtstift op de bladeren getekend zijn (nog een diy idee!). En toen ik een beetje later naar Amsterdam ging zag ik hem bij Wildernis te koop staan. Een plantenwalhalla én koffieplek in het centrum van de stad. Ik had toen geen goesting om er mee te sleuren en kocht hem niet, maar daar had ik snel spijt van, want in Antwerpen vond ik hem in geen enkel tuincentrum.
Een paar maanden geleden was het in Antwerpen open-ateliers (binnenkijken bij creatievelingen, jeuj) en in één van de ateliers die ik bezocht stond een hele grote Begonia maculata. De kunstenares was gecharmeerd door mijn enthousiasme en gaf me een stekje mee. Daar kan ik dus echt héél blij mee zijn. 'k Heb het stekje dan thuis in vers water gezet en vriendelijk aan gevraagd of het wou groeien. Het leek eerst wat droevig, de roze bloempjes vielen af, maar kreeg toch witte draderige worteltjes. Afin, ondertussen is mijn Begonia van het water naar potgrond verhuisd en twee weken geleden kreeg hij nieuwe bladeren. Jippie!
Bewaren