Vorige week deed ik een workshop voor de eerste keer. Een bloempotje van kralen maken dus.
Aan het maken en bedenken van een workshop gaat bij mij een héél proces vooraf. Het groeit vanuit een idee of een techniek die me triggert.
Dan ga ik op zoek naar materialen en techniek. Hoe maak je dat? Wat heb je nodig?
Dan test ik uit. Dit is de langste fase. Die van trial en error. Maar ook een hele leuke. Wanneer ik de techniek dan onder de knie heb probeer ik het in een workshopformaat te gieten. Hoe lang duurt het? Moet ik dan de grootte aanpassen? Hoeveel mensen kan ik tegelijk begeleiden? Is het creatief genoeg? Is het haalbaar en betaalbaar? Ik probeer zoveel mogelijk obstakels te voorzien, dat is tijdens mijn lerarenopleiding goed ingeramd, maar dan nog is het wachten en uittesten.
Zo ging het ook voor de bloempotjes. Ik was getriggerd door de zweedse mandjes van Sarah-Jane Brand.
Het materiaal had ik, er stond nog een grote pot strijkkralen van de kinderen. Hier hebben we vroeger uren plezier mee gehad.
De techniek was even zoeken en proberen, maar lukte snel. Het bedenken van een tekening of ontwerp en kiezen van de kleuren ging ook vlot.
Maar tijdens het rijgen ontdekte ik dat het een traag en tijdrovend werkje was. Je neemt immers elke kraal één voor één vast en met elk nieuw ontwerp kwam ik bij een ander formaat uit. Het patroon moet dan ook kloppen als je het weer sluit in een rondje.
Ik was ook véél te groot bezig, dat had ik ook al door. Het moest dus een klein en haalbaar potje worden. Ik bedacht een nieuw patroon, testte uit, en dit leek wel goed te zijn. Dan moest ik het ontwerpformaat bepalen om steeds bij dezelfde diameter uit te komen. Dan nog wat voorbeelden maken en timen. Drie uur moet lukken.
Ik kon de workshop verkopen.
Hij was uiteindelijk niet volzet, wat ik niet zo erg vond aangezien het een test was. Iedereen had er wel veel goesting in. Ik ook! Zelfs de mini-plantjes stonden klaar.
Het ontwerpen op papier was de eerste uitdaging. Sommigen maakten er meteen een ingewikkeld patroon van met veel kleuren, anderen gebruikten een ontwerp van mij. (Altijd differentïeren!).
De techniek hadden de meesten wel snel onder de knie. Vooral het begin is moeilijk, eens je je patroon ziet, gaat het vlotter.
Maar ik merkte al snel dat we met drie uur niet zouden toekomen. Het was wel mega gezellig, iedereen was op zijn gemak. We hebben ook erg gelachen. Voor mij geen probleem, het was zaterdagmiddag, en ik had geen verdere plannen. We zouden doorgaan tot het af was. Het mijne was klaar 'binnen de tijd', maar mijn patroon was gemakkelijk en ik had het natuurlijk al in de vingers.
Uiteindelijk (na 1,5 uur extra time) was iedereen klaar én blij met het resultaat. Ik ook.
Volgende keer pas ik het weer een beetje aan, of ik maak de workshop een uur langer!