Wanneer ik bij mijn ouders op bezoek ga heeft ons moeder altijd wel iets klaarstaan dat ik mee moet nemen. Dat kan gaan van eten (honing, tomaten, you name it), iets dat ze nog terugvond van vroeger (al heeft ze ook héél véél weggegooid) of iets wat ze kocht in een kringwinkel of rommelmarkt. Laatst had ze een zakje met linten, een stuk smyrna stramien, een keramieken vaasje en onderaan in de zak een verfrommeld lapje stof: dit geborduurde proeflapje. Tenminste, ik denk dat het een proeflapje is, maar het kan net zo goed een kapotgeknipt kledingstuk zijn. Als je dichtbij kijkt zie je de inkt van de pen er nog onder.
Van zo'n lapje word ik dan blij. En het geeft me inspiratie.
In dit geval:
-een keer ton sur ton borduren
-borduren met véél reliëf
-...
Inspiratie zit namelijk overal. O-ver-al. Echt!
Of om het met K. Schippers zijn woorden te zeggen:
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Zelfs dit witte lapje.
