Vanmorgen haalde ik kaartjes op. Merci-kaartjes.
Ze waren juist op tijd, want de originele borduurring was verkocht. Naar iemand in Amerika.
Zot is dat, dat ik mijn handgemaakt werk mag opsturen naar iemand in Amerika.
Ik had er net nog foto's van gemaakt en nu heb ik er dus kaartjes van (die heeft Petitpois voor me geregeld).
Ge zou voor minder "merci" zeggen.
Niet dat het nog leuker is wanneer iemand in Amerika iets koopt dan de buurvrouw. Het is altijd leuk.
Bij elke verkoop, webshopinschrijving, nieuwe opdracht of een schoon compliment zeg ik "merci".
Daarvoor moet ge niet in Amerika wonen.
Nog een technisch stukje:
Ik begon dit borduurwerk in Sardinië en gebruikte DMC zesdraads. De felroze draad is wol, die kocht ik onlangs in de kringwinkel. Daar schreef ik eerder over. Dat borduurt héél fijn en de kleur is geweldig.
De typografie deed ik zelf.
Merci om dit te lezen trouwens (tot het einde).
