27 juli 2000.
Ik beval van mijn tweede kind. Het is een meisje deze keer.
Whoopi Eva Paula Jozefien.
Een wolk van een kind.
De man van de burgerlijke stand begrijpt er niks van, hij schudt zijn hoofd, 'WE-HOO-PI?!' en zegt dat er zoveel schoon namen zijn. Heeft ook nog nooit van Whoopi Goldberg gehoord.
Ook nog (in het algemeen Antwerps): 'U beseft toch dat er later enige (h)ilariteit kan ontstaan?' en 'ik moet dit met mijn collega's overleggen, het kan zijn dat u een andere naam moet kiezen'.
We zijn het jaar twee-duizend en door mijn hormonenwisselingen sleur ik hem bijna over de balie.
Hij noteert de naam.
Voor de zekerheid geven we haar ook nog drie andere namen, van het vier-geslacht. Stel dat ze later advocaat of chirurg wil worden. Of premier.
Putain!
27 juli 2018.
Mijn prachtige Whoopi, de zon in huis. (Behalve 's morgens).
Achttien wordt ze. Dat is officiëel volwassen.
Al hoop ik dat ze ook voor altijd de blije, zotte Whoopi blijft. Té volwassen hoeft nu ook weer niet.
Advocaat wordt het niet. Ze gaat architectuur studeren.
PUTAIN!
Waar zijn die achttien jaren naartoe gevlogen?
Deze 'Putain's zijn nu te koop in de webshop. Als PDF + werkbeschrijving om zelf te maken of je koopt
