Ik was zaterdag jarig. Yay!
De voorbije jaren werd ik dan 's morgens al overdonderd door facebook felicitaties en sms-jes (meestal van mensen die er door facebook aan herinnerd werden dat ik jarig was).
Maar ik heb mijn geboortedatum van social media afgehaald.
En dus was het zaterdagmorgen héél rustig.
Want net zoals mensen geen telefoonnummers meer onthouden, onthouden ze ook geen verjaardagen meer.
Ik pleit ook niet onschuldig hoor, in telefoonnummers ben ik altijd al héél slecht geweest. Ik ken er drie: dat van mijn ouders, mijn man en mezelf. Zelfs het telefoonnummer van mijn kinders weet ik niet uit mijn hoofd.
Maar in verjaardagen was ik goed. In kaartjes schrijven ook.
Mijn beste extern geheugen is de verjaardagskalender op de wc.
Ik schrijf nog steeds kaartjes. Véél te weinig vind ik zelf.
Iedereen trouwens.
Dat komt omdat we druk druk druk zijn.
Dat vind ik soms spijtig.
Want kaartjes krijgen is véél leuker dan een sms.
Maar zaterdag was een leuke verjaardag.
's Morgens waren er pakjes van mijn man (die mijn verjaardag nooit vergeet).
's Middags was er een workshop met Loes Van Oosten die me een zelfgemaakt werk gaf (yay!).
's Avonds waren er vrienden, aperitief en eten. Mét en zonder pakjes.
Yay!
