Vanmorgen ging ik weer naar Museum Voorlinden.
Weer, want ik schreef er in november 2017 al eens over.
Dit keer gingen we met mijn schoonvader. Als kerstcadeau.
Dat kan perfect, zo'n kerstcadeau een viertal maanden later.
Daar doen wij niet moeilijk over.
Voorlinden is echt een topmuseum. De 'vaste' collectie zoals het zwembad, het koppel onder de parasol (Ron Mueck) en de stalen Serra constructie blijven verbazen.
Nu was er een tentoonstelling van Yayoi Kusama, een Japanse kunstenaar wiens werk je meteen herkent aan de stippen en bollen. De vrouw zit is 90 jaar, zit in de psychyatrie, maar maakt(e) geweldige dingen.
Daarnaast was er een overzicht van het werk van Armando. Brute schilderijen en beelden, zoals deze ladder:
Bij de 'Less is more' tentoonstelling (terug naar de essentie in de kunst) vielen me de volgende werken op:
'Common ground' van Miroslaw Balka, waarbij de kunstenaar aanbelde bij inwoners van achtergestelde buurten in Krakau met de vraag of hij hun deurmat mocht ruilen voor een nieuwe. Deze oude matten liggen als een deken bij elkaar, je mag er ook oplopen!
Eva Rothschild's toren van tape, die kleuren !
Gunther Forg's 'Installation view' waarbij hij zich liet inspireren door Corbusier. De kleuren die hij gebruikte, bv het lichtblauw, zijn overal hetzelfde, maar door de combinatie met een andere kleur lijken het andere tinten.
Liza Lou, 'Continuous Mile (white)
Dit is 'Retenue d'eau' van Michel François (een belg!). Honderd plastieken zakjes gevuld met water.
Pascale Marthine Tayou uit Kameroen refereert met zijn 'Plastic Tree C' naar de overconsumptie maar ook naar vluchtelingen die hun enige bezittingen meedragen in een plastic zak.
De moeite om te bezoeken dus, steeds weer.
Het was ook prachtig weer, je kan er buiten ook een mooie wandeling maken.
Of jezelf tegoed doen in het restzaurant/café van het museum. Zelfs de menu is aangepast aan de tentoonstelling, je kon een Yayoi Kusama velvet cake bestellen (mét stippen!).