Op onze eerste dag in huisje drie besluiten we om een keer naar de 'echte' bergen te rijden en van daar uit te wandelen. Dat wil zeggen dat je dus eerst helemaal terug naar de grote weg aan de kust moet om dan een stuk verder weer landinwaarts te rijden. Zo zijn we al gauw drie kwartier verder, maar de weg is gelukkig prachtig!
We rijden naar de 'Col de Bavella', ook een plaats waar de GR20 passeert en er duidelijk veel hutjes staan waar de GR wandelaars een nacht slapen. Het is er nu uiteraard super rustig.
Er start een wandeling 'Aiguilles de Bavella', een pittige wandeling over rotsen (15km). Maar ook uitzondelijk mooi, overal waar je kijkt.
Wanneer we een uurtje aan het stappen en klimmen zijn wordt het griezelig donker...gelukkig hebben we altijd regenjassen bij. Die hebben we nodig ook, uiteindelijk worden we flink nat, maar komen wel heelhuids bij de auto aan. Op de terugweg komen we een familie wilde zwijnen tegen.
Terug aan het huisje zitten we in de avondzon.
Ief heeft een beetje last van zijn knie en we besluiten om de dag erop rustig aan te doen.
Aangezien de GR20 eindigt in het dorp doen we een stuk van de wandeling in de omgekeerde richting naar 'Radicale'. We krijgen het gezelschap van een hond.
Nog iets wat ons erg opvalt: er lopen veel honden los in Corsica, wél met een halsband om, waar de naam van het dorp op staat en een telefoon nummer. Onze 'Conca' gaat de hele wandeling mee. Hij loopt meestal netjes naast degene die voorop stapt en stopt ook wanneer wij stoppen. Onderweg probeert hij hagedisjes te vangen, supergrappig. Als we stoppen om te picknicken legt hij zich braaf in de schaduw. Wanneer we na een tijdje besluiten om terug te keren, gaat hij braaf mee terug naar het dorp. Eens in het dorp verdwijnt hij plots, waarschijnlijk naar huis, zotjes.
We rijden nog even naar ons terraske bij Martine aan zee en doen ook boodschappen.
Dag drie in Conca, de knie speelt nog steeds op. We rijden naar de rivier 'Les 3 piscines' en volgen deze een stukje stroomopwaarts. Het is supermooi weer en een vakantiedag voor de Corsicanen, want het is er een beetje drukker. Hier en daar liggen mensen te zonnen en te zwemmen aan de plaatsen waar de rivier 'een zwembad' wordt. Het water is zo helder! Ook wij placeren ons op een rots. Ief leest en speelt met de stenen, ik haak een jasje voor een steen.
Op dag vier besluiten we om Bonifacio te bezoeken. Ook al hadden we niet echt zin in de drukte van een stad volgen we toch het advies van de reisgids (en de tip van velen). Goede beslissing, het is er erg mooi en gelukkig nog geen hoogseizoen.
De oude stad ligt bovenop een rots en je hebt er een prachtig uitzicht!
Bovendien ligt het allermooiste kerkhof van Corsica er ook. Het is precies een dorpje in de stad. Met straatnamen en al!
Een mooie afsluiter van dit stuk Corsica.
De volgende dag pakken we in en rijden door naar huisje vier, in Carbuccia. We volgen de weg langs de kust naar het zuiden en dan verder in westelijke richting. Het is een erg groene streek met veel bossen. Het regent, dus we zitten goed in de auto. Onderweg: regen, mist én varkens!
Het huisje ligt op een domein waar de eigenaars ook wonen.
Wij logeren in een gezellig zelfgebouwd houten huisje met een gigantische blauwe regen aan het terras.
In de eethoek staat een grote open kast vol keramiek en het bed is op een verhoog waar je met een laddertje op moet.
Natuurlijk moeten we nog boodschappen doen (iets met een ezel en een steen?), dus rijden we een dik kwartier tot aan de eerste supermarkt en terug waar we de rest van de avond chillen in het huisje.
Ajaccio, de grootste én de hoofdstad van Corsica ligt op een klein uurtje rijden van het huisje. Dat wordt onze eerste uitstap de volgende dag. We zijn ondertussen zo gewend aan rust dat we ongemakkelijk worden in de stad. Het heeft ook weinig charmants vinden we, alleen het oude stadsdeel is oké.
Terug bij het huisje doen we nog een voorzichtig wandelingske (de knie niet forceren) in de buurt.
Dag twee in Carbuccia. Er is een treinstation op wandelafstand en we beslissen om de trein te nemen naar Corte (een tip van Appelzee, merci!). Goeie tip blijkt!
Het station is zo verlaten dat je bijna niet gelooft dat er een trein zou stoppen.
De treinrit is erg mooi en Corte is een gezellige stad. Eén van de enige binnenlandse steden trouwens, de andere liggen allemaal aan zee. Terraskestijd en slenteren dus!
Let op: de trein stopt maar in een paar haltes vanzelf, voor de kleinere stations moet je op een knop duwen wanneer je er af wil, anders rijdt ie gewoon door. Gelukkig hadden we dat net op tijd door!
De laatste dag in Carbuccia wandelen we weer in de buurt, in Cuttoli. Het is een erg mooi wandeling en zeer mysterieus, letterlijk dan, want er is veel mist.
Op de terugweg zie ik in de berm reuze pluisbloemen staan (van de gele morgenster ontdek ik later). De bol is zo groot als mijn hoofd en de pluizen zijn precies kleine parapluutjes wanneer ze wegvliegen.
Bij het huisje schijnt de zon, ideaal voor de apéro vooraleer de regen ons naar binnen jaagt.
We genieten van deze laatste avond, want de volgende morgen rijden we door naar het laatste huisje...
Commentaires